Πόντος 'εν άστρον φωτεινόν Αροθυμώ καί τραγωδώ

Τίτλος: Αροθυμώ καί τραγωδώ
Πόντος 'εν άστρον φωτεινόν

Είδος: CD
Εκδότης:Ωδή
Κωδικός: 111
Ημερομηνία έκδοσης:2013

Μουσική επιμέλεια: Χρόνης 'Αμανατίδης - Μανώλης Καρπάθιος
Στίχοι-απαγγελία: Γ.Δ. Σαρακενίδης
Τραγούδι: Χρόνης 'Αμανατίδης
Λύρα: 'Ιωάννης Βλασταρίδης-Τσανάκαλης
Νταούλι:Γιάννης Ευφραιμίδης
Νέϋ ̃ -καβάλι: Νίκος Παραουλάκης
Κρουστά: Νεκτάριος Πάλμος

Από των προμυθολογικών, μυθολογικών, προϊστορικών,
ιστορικών χρόνων, θρύλοι και μύθοι συναντώνται εκεί
Ο Προμηθέας Δεσμώτης εκεί καταφεύγει, ο Φρίξος με το χρυσόμαλλο κριάρι.
Εκεί η Ιφιγένεια, ο Αιήτης, η Μήδεια, οι Αργοναύται συναντώνται.
Εκεί οι Αμαζόνες, οι Χάλυβες,
οι Παφλαγόνες και τόσοι άλλοι.
Πόλεις Ελληνικές Αρχαιότατες ιδρύονται, η Σινώπη, η Αμισός, τα
Κοτύωρα, η Κερασούντα, η Τραπεζούντα, η Αμάσεια, η Άμαστρις και άλλες πολλές.
Εκεί συνάντα ο Ξενοφώντας τους Έλληνες
θέλοντας να ιδρύσει Ελληνικόν κράτος. Εκεί ο Μιθριδάτης Βασιλεύς
των Ελλήνων αγωνίζεται κατά των Ρωμαίων, υπερασπιζόμενος τα δίκαια του Ελληνισμού απε-
λευθερώνοντας την Μ. Ασία και φθάνοντας έως τον Ορχομενό.
Εκεί Βυζαντινοί Αυτοκράτορες
ιδρύουν 1204-1461 για 257 έτη την Αυτοκρατορία της Τραπεζούντα
ς και γεννιέται το Ακριτικό
Έπος. Εκεί ο Ελληνισμός έδωσε τη μεγαλύτερη μάχη κατά
της επερχόμενης τότε βαρβαρότητας
που συνεχίζει έως τις μέρες μας
Και όπως λέει ο ποιητής μας Γεώργιος Σαρακενίδης, εκεί ο Ελ-
ληνικός πολιτισμός Εφώταζεν τον Κόσμον
Όλα μαρτυρούν την Ελληνικότητα του Πόντου. Για
την Ελληνικότητα της Ποντιακής γλώσσας έχουμε πολλές αναφορές.
Για την Ποντιακή μουσική
θα γράψει την δεκαετία του '40 ο Μεγάλος Δάσκαλος της Ελληνικής Μουσικής Σίμων Καράς:
Η Ποντιακή Μουσική δεν έχει καμιά επίδρασιν από την Δύση ή από τον βορράν
μένει καθαρώς βυζαντινή, όχι μόνο προς τα διαστήματα
, αλλά και ως προς την τεχνοτροπίαν. Θεμελιωμένα τα
Ποντιακά άσματα, επάνω εις τα διαστήματα της Ελληνικής πολυηχίας,
κατά διάφορα γένη, χρό-ας και τρόπους μουσικούς σώζει μορφολογικά,
πλείστας όσας αναλογίας και ομοιότητας προς
την εκκλησιαστικήν μελοποιΐαν
. Το ποιητικό έργο του Γεωργίου Σαρακενίδη «Πόντος εν Άστρον
φωτεινόν» αγαπήθηκε από τους Ποντίους και όχι μόνο
γιατί συμπυκνώνει στους στίχους του όλη
την ιστορία του Πόντου από το μύθο στο σήμερα
μέχρι που χαρακτηρίστηκε «ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ».
Το Έργο έχει δυο μεγάλα σύμβολα της ποντιακής ποίησης και Μουσικής και είναι αφιερωμένο σ' αυτούς τον Γεώργιο Δ. Σαρακενίδη ποιητή και στον Ιωάννη Βλασταρίδη -
ΤΣΑΝΑΚΑΛΗ
Λυράρη μαθητή του μεγάλου λυράρη Σταύρη Πετρίδη
Για την ολοκλήρωση του έργου
γράψαμε- συμπληρώσαμε με τον ποιητή στίχους για τραγούδι
και έτσι χρησιμοποιώντας παραδο-
σιακές μουσικές φόρμες και επωδούς έκανα ένα πάντρεμα του παλιού|
με το νέο- καινούργιο ώστε
να είναι πιο εύκολη η επικοινωνία με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.
Έτσι η Αργώ πότε με
αργό ρυθμό και πότε με γοργό μας ταξιδεύει χωρίς το χρυσόμαλλο δέρας
αλλά με συντροφιά τους
φίλους μου. Στο μουσικό αυτό ταξίδι της Μνήμης και της Ιστορίας
είναι μαζί μου ο Δημιουργός
και Διευθυντής της ΟΡΧΗΣΤΡΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ «ΡΩΜΑΝΑ»
Μανώλης Καρπάθιος και αγαπητοί φίλοι από τη «Ρωμάνα»,

Τίτλοι

01. Πόντος 02.Σήν Σουμελάν εγνώρτσα 'σέν ̃03. 'Αροθυμώ καί τραγωδώ 04. 'Οσήμερον 'ς σό Πανοΰρ 05. 'Ο Ζίπκαλης 06. Θά στείλω 'σέν λεβάνταν 07. Φόρστ' ατέν 08. Σήμερον τό 'λιοκόρασον 09. Τρία ημέρας η χαρά 10. Θά έρχουμαι

 ΠΟΝΤΟΣ ΕΝ ΑΣΤΡΟΝ ΦΩΤΕΙΝΟΝ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΧΡΟΝΗΣ ΑΜΑΝΑΤΙΔΗΣ

ΣΤΙΧΟΙ-ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ Γ.Δ.ΣΑΡΑΚΕΝΙΔΗΣ

--------------

ΑΡΟΘΥΜΩ ΚΑΙ ΤΡΑΓΩΔΩ

------

Αροθυμώ καί τραγωδώ

Αροθυμώ και κλαίγω

Αροθυμώ και τραγωδώ

Αροθυμώ καί λέγω.

Ε μαύρα χρονα καί καιρούς,σά χώματα σ΄ ΠΑΤΡΙΔΑ

γλυκέα πόσα καί πικρά επέρασα καί είδα

-Αροθυμώ καί τραγωδώ,τά πρώτα τα τραντάφυλλα

τά πρώτα μανουσάκια,

όντες ο κόσμον εμπαινεν έμορφος σήν καρδίαμ

κι ένας πόνος γλυκύς -γλυκύς η καμονή τ΄αγάπης

συνδάυλιζεν την ψή μ΄

Αροθυμώ καί τραγωδώ

τη γής την εμορφίαν

π΄εγέννεσεν κι ετράνυνεν

τ΄εμέτερον το γέννος

Αροθυμώ καί τραγωδώ τη γής την εμμορφίαν,

π΄εγέννεσεν κι ετράνυνεν τ΄εμετερον τ΄ανθρώπ΄σ

ποι ‘επλασεν κι εκράτεσεν αιώνας και αιώνας,

το έμορφον το δυνατόν το γένος των Ποντίων.

Εναν προς έναν τραγωδώ

τά υψηλά ραχία,

π΄ετίμεσαν κι εδόξασαν

Ελλενικά καρδίας.

Η ρίζα εκεί των Κομνηνών των Ακριτών ο τόπος

τη ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑΣ εκεί το μοναστήριν,

πρώτον σήν πίστην σήν χαράν,σόν πόνον τη ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Εναν προς έναν τραγωδώ ένδοξα πολιτείας

Την ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑΝ την ΟΡΝΤΟΥ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΑ

ΣΙΝΩΠΗ ΣΟΥΡΜΕΝΑ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ ΤΡΙΠΟΛΗ και ΡΙΖΟΥΝΤΑ

όθεν τα φροντιστήρια-σχολεία κεντρικά

εφώταζαν τον κόσμον.

ΑΡΟΘΥΜΩ και ΤΡΑΓΩΔΩ

αροθυμώ καί κλαίγω

τά παλαιά τ΄ατωριζνά

τά ιστορίας λέγω.

---------------------

ΠΟΝΤΟΣ

------

Πόντος! , έν’΄αστρον φωτεινόν σ’Ελλενικούς αιώνας

Αργοναυτών το όραμαν και τη Ακρίτα κάστρον.

Πόντος ακριβοθώρετος τη γαλανού Ευξείνου,

πυκνέσα δύσα σα ραχά μάραντα φορτωμένα.

Πόντος! Αγέρας παρχαρί θύμηρου,μυρωδίαν

τη λύρας γλυκολάλεμαν νερόπα πάντα κρύα.

Εκεί η πρώτεσσα χαρά μ’

το υστερνόν μ’ ο πόνος.

Αροθυμώ και τραγωδώ,

αροθυμώ και κλαίγω.

ΔΙΩΓΜΟΣ

Κ’έρθάνε χρόνα δίσεκτα,

καταραμένα χρόνα

ο ουρανόν ελίβωσεν,

σην γήν ποταμ’ το γαίμαν.

Κ’ερθανε χρόνα δισεκτα,καταραμένα χρόνα

ο ουρανόν ελίβωσεν,σην γήν ποτάμ’ το γαίμαν.

Κ’εσκώθεν θρήνος θάνατος,

πέραν περού σον Πόντον

ο βίον χάται γενεών

ο κόσμον ξεριζούται.

Κ’εσκώθεν θρήνος θάνατος,πέραν περου σον Πόντον

Ξαν κρούγνε οι Αγαρινοί και καίγνε και ρημάζνε,

ο βίον χάται γενεών ο κόσμον ξεριζούται

κ’ένας λαός πορεύκεται σ’Αδάμ την εξορίαν.

Αποτελειώνε σον γιαλόν το έργον των Αγαρηνών

οι Φραγκολεβαντίνοι

και κ’εγροικάς ο άκλερον ποίος τεσόν έν ο εχθρός

και ποίος εν’ο φίλος.

ΝΕΑ ΖΩΗ

Και ξάν πουλί μ’ασήν αρχήν

χτίζομεν το γεφύριν

σα μαύρα τα χαλάσματα

άνθα και μανουσάκα.

Και σην Ελλάδαν έρθαμε-ρίζαμουν προαιώνιον

ΠΑΤΡΙΔΑ τη ΠΑΤΡΙΔΑΣ.

Και ξάν πουλίμ’ ασήν αρχήν χτίζομεν το γεφύριν.

Σα μαύρα τα χαλάσματα άθα και μανουσάκα.

Την γήν κατατρυπαίνομεν μ’αλέτριν και χορόν

Τον ήλεν ξαν σα χέρα μουν αγαπεμέν΄κρατούμεν.

Και μ’εναν στόμαν έναν ψύν και νούν βροντολαλούμεν

ΠΟΝΤΟΣ!έν άστρον φωτεινόν οψέ,οσήμερον και πάντα.